در قرآن کریم به طور مستقیم به ازدواج موقت (صیغه) اشاره نشده است، اما آیه‌ای که بیشتر مفسران و فقهای شیعه به آن استناد میکنند آیه ۲۴ سوره نساء است. این آیه به واژه "استمتاع" اشاره دارد و برخی آن را به عنوان جوازی برای ازدواج موقت در نظر گرفته‌اند. متن آیه برای صیغه موقت به این صورت است:
فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا
"پس هرگاه از آنان [زنان] بهره‌مند شدید، مزد آنان را که به عنوان مهر مقرر است، به آنان بدهید و هیچ باکی بر شما نیست در آنچه که با یکدیگر بعد از مهر مقرر سازش کنید. همانا خداوند دانا و حکیم است."
(سوره نساء، آیه ۲۴)
دیدگاه مفسران شیعه آیه برای صیغه موقت
فقها و مفسران شیعه بر این باورند که واژه "استمتاع" در این آیه به معنای بهره‌مندی از طریق ازدواج موقت (صیغه) است و اشاره به ازدواج موقت دارد. آنان معتقدند که منظور از "أُجُورَهُنَّ" در این آیه همان مهریه‌ای است که باید در عقد موقت به زن پرداخت شود. همچنین، در برخی از روایات شیعه نیز آمده است که این آیه در مورد ازدواج موقت نازل شده است.
دیدگاه اهل سنت
بیشتر مفسران اهل سنت آیه برای صیغه موقت را مرتبط با ازدواج دائم می‌دانند و "استمتاع" را به بهره‌مندی عادی در ازدواج تفسیر میکنند. آنها معتقدند که ازدواج موقت بعد از زمان پیامبر اسلام (ص) توسط خلیفه دوم ممنوع شد و دیگر جایز نیست.
بنابراین، آیه برای صیغه موقت به طور خاص به ازدواج موقت اشاره نمی‌کند، اما در فقه و تفسیر شیعه به عنوان دلیلی برای جواز ازدواج موقت مورد استناد قرار می‌گیرد.
نظرات مفسران و فقها
مفسران اهل سنت عموماً این آیه را مرتبط با ازدواج دائم تفسیر میکنند، و دیدگاه آنها این است که "استمتاع" به معنای بهره‌برداری عادی از ازدواج دائم است. اما در فقه شیعه، اعتقاد بر این است که این آیه اشاره به ازدواج موقت دارد که در زمان پیامبر اسلام مشروع بوده و حتی در برخی منابع اهل سنت نیز به مشروعیت ازدواج موقت در دوران پیامبر اشاره شده است.