صیغه ساعتی در اصفهان قلعه مخروبه از گرسنگی بمیرم
صیغه اصفهان در تلگرام یک سرنوشت محتوم بود که من بایستی در چهارچوب صیغه ساعتی در اصفهان قلعه مخروبه از گرسنگی بمیرم. در زیر سقفی که از شیار های آن باران بدون برخورد با هیچ مانع وارد ساختمان می شود. هیچ کس از سرنوشت خودش نمی تواند فرار کند. من هم به صیغه در اصفهان سرنوشت گردن می گذارم قبول می کنم که محکوم هستم که آخرین سیگونیاک باشم. سپس ایزابل زیبا را بخاطر آورد که جدایی از او تا زن صیغه در اصفهان حد برایش مشکل بود. ایزابل خوب و مهربان برای همیشه از دست او رفته بود. عجیب نبود که اغلب چشمانش پر از اشک می شد. برای او حتی در زیر اشعه آفتاب روشنایی وجود نداشت. لزومی ندارد که جزئیات مسافری سیگونیاک را که حدود بیست روز طول کشید و شامل هیچ اتفاق مهمی نبود بررسی کنیم.
فقط کافیست که ذکر کنیم که سیگونیاک در یک غروب زیبا چشمش از دور به برج های بزرگ و بلند قلعه قدیمی اش افتاد. آفتابی که در حال غروب بود قلعه را در زمینه بنفش رنگ آسمان غروب روشن کرده بود. صیغه یابی در اصفهان منظره در دل بارون جوان احساسات مختلفی از دوست داشتن و هیجان پدید آورد. صیغه اصفهان در تلگرام یک حقیقت بود که او در صیغه موقت در اصفهان قلعه بزرگ شده اند زیادی را تحمل کرده بود ولی صیغه ساعتی در اصفهان قلعه برای او یاد آور چیزهای خوب هم بود. آدرس صیغه در اصفهان علاقه خیلی در او اززمانی که آن جا را ترک کرده بود افزایش پیدا کرده بود. چند لحظه بعد خورشید با شکوه در پشت افق مغرب پنهان شد و قلعه رفته رفته از نظرش ناپدید گردید. ولی سیگونیاک صیغه در اصفهان را مثل کف دستش می شناخت و خیلی زود از جاده اصلی وارد راه باریکی که سال ها بود رنگ تعمیر و مرمت ندیده بود شد. این راه به قلعه منتهی می شد.
مثل صیغه ساعتی در اصفهان بود که گریه و زاری می کرد
در سکوت مطلقی که به همه جا حکم فرما شده بود و سیگونیاک از آن لذت می برد سیگونیاک احساس کرد که صدای پارس کردن یک سگ را از دور می شنود. صیغه موقت در اصفهان صدا مثل صدای میرو بود. سیگونیاک لحظه ای توقف کرد و گوش فرا داد. هیچ شکی در آن نبود که صیغه اصفهان در تلگرام صدای میرو بود که به پیشواز او می آمد. بارون بطرز مخصوصی سوت زد علامتی که میرو آن را خوب می شناخت. بعد از چند لحظه میرو با تمام قدرتی که پاهای پیرش به او اجازه می داد خود را به صاحبش رساند و از خوشحالی نمی دانست که چه کند و مثل صیغه ساعتی در اصفهان بود که گریه و زاری می کرد. سیگونیاک از اسبش پیاده شد و سگ وفادار را نوازش کرد و او را بوسید و سعی کرد که او را آرام کند. بعد از قدری که با صاحبش راه آمد ناگهان با کمال سرعت به قلعه بازگشت که خبر خوش آمدن بارون را به بقیه افراد خانه بدهد. صیغه یابی در اصفهان افراد شامل ' پیر ' بایار و بلزبوت می شدند. مستخدم پیر در آشپزخانه نشسته بود و غرق خیالات خودش بود.
میرو طوری پارس کرد که پیر فهمید که یک اتفاق غیر عادی رخ داده است. او از جا بلند شد و به صدای بلند گفت: " آیا ممکن است که ارباب جوان بر گشته باشد؟ " او برخواست میرو که دامن لباس او را به دندان گرفته و می کشید جواب مثبت داده و او را تعقیب کرد. از آن جایی که آشپزخانه به کلی تاریک بود پیر یک مشعل افروخت و به اتفاق میرو وارد جاده شد. نور مشعل بارون و اسب او را روشن کرد. پیر مرد که از خوشحالی نمی دانست چکار کند گفت: عالی جناب آیا صیغه در اصفهان خود شما هستید؟ میرو به سبک خودش سعی کرد که به من بفهماند که شما برگشته اید ولی چون شما به هیچ خبری نداده بودید من فکر کردم که شاید اشتباه کرده باشد. عالیجناب به خانه خود خوش آمدید. ارباب عزیز من. ما همه از دیدن شما بی نهایت خوشحال هستیم.
پیر مهربان من... بله زن صیغه در اصفهان خود من هستم نه شبح من. میرو اشتباه نکرده بود. حالا من برگشته ام و ممکن است که از وقتی که رفته ام ثروتمند تر بر نگشته ام ولی اقلا صحیح و سالم هستم. حالا با آن مشعلت راه را نشان بده و بگذار به قلعه برگردیم. پیر با قدری اشکال در قلعه را باز کرد و آدرس صیغه در اصفهان و اسبش وارد شدند. مشعل پیر همه جا را روشن کرده بود و سه لک لکی که روی آرم خانوادگی سیگونیاک بود در نور لرزان مشعل حرکت می کردند و مثل صیغه اصفهان در تلگرام بود که آن ها هم از آمدن بارون خوشحال شده اند.