نرم و گرم اش بیرون بکشد و تا می توانست او را بزند و بعد هم برود سراغ امیر یل ا ما حیف هنوز ان قدرها شجاع نشده بود. اصال آن به کنار، باید فکر می کرد. نمی خواست بی گدار به آب بزند.
صبحانه ای برای کانون همسریابی تهران امده کرد
دمی گرفت و به طرف اشپزخانه رفت. صبحانه ای برای کانون همسریابی تهران امده کرد و درون سینی گذاشت و به طرف اتاق او رفت.
بی صدا سینی را روی پا تختی گذاشت و رو به کانون همسریابی کرج که دستش را روی چشم هایش گذاشته بود؛ گفت: به مامان بابا می گم حالت خوب نیست. بیرون نیومدی طوری نیست. فقط خواهش می کنم حتی شده دو لقمه از صبحانه ات رو بخور. و بدون آنکه منتظر جوابی باشد از در بیرون رفت. یک ساعت بعد، نرگس و فریبرز هم بیدار شدند.
کانون همسریابی سر میز صبحانه برایشان توضیح داد
که حال کانون همسریابی کرج خوب نیست و بهتر است چند روزی او را به حال خود بگذراند. نرگس نگران شده بود سوال پیچش کرده بود اما کانون همسریابی لبخند زد و گفت: چیز خاصی نیست مامان.
من در جریانم فقط بهش چند روز فرصت بدین. اینطوری حالش زودتر خوب می شه.نرگس همین که فهمید؛ کانون همسریابی از ماجرا اطالع دارد کمی خیالش راحت شد اما باز هم دلش شور می زد. این دلشوره سه روز بود که گریبان گیرش شده بود، دو روز پیش کانون همسریابی پرده از چهره البرز برداشته بود و حال نگران ماجرا بعدی بود. هیچ زمانی دلشوره هایش الکی نبود اما باز هم به حرف کانون همسریابی شیراز عمل کرد و لب بست.
کانون همسریابی کرج عالوه بر صبحانه نهارش را هم داخل کانون همسریابی اصفهان خورد.
خوردنی که نهایتا با دو لقمه پایان می یافت. آن هم با کمک آب، از گلویش پایین می رفت. تنها کانون همسریابی شیراز به کانون همسریابی خانم مقدم وارد می شد؛ در این مدت حرفی نمی زد و صدایی از کانون همسریابی اصفهان هم بلند نمی شد. همچنان ساکن دراز کشیده بود و دستش را روی چشم هایش گذاشته بود اما از صدای نفس های نامنظمش می شد فهمید که بیدار است. عصر با سفارش دوباره به مادرش که به سراغ کانون همسریابی تبریز نرود و سوال پیچش نکند؛ از در خانه بیرون آمد. همراه با پدرش به اموزشگاه رفت.
فریبرز در راه کوتاه پرسید: کانون همسریابی تبریز مشکلی واسش پیش اومده؟
فریبرز همین بود. کوتاه می پرسید اما جواب کامل می خواست، اصال از خصوصیات پدرها همین بود. کانون همسریابی شیراز بی آنکه واکنش خاصی نشان دها راحت جواب داد. می گه. انگار چند وقت با یک دختره اشنا شده بوده می خواسته پا پیشنه. مشکل خاصی که نیست حاال کاملش رو بهتر شد خودش بهتون بزاره که دختره یه دفعه رفته خارج پیش پسرعموش.
اینطور که کانون همسریابی تهران فهمیده از اول هم دل دختره
فقط کانون همسریابی تهران رو بازیچه دست
گیر پسر عموش بوده و فقط کانون همسریابی تهران رو بازیچه دست خودش کرده.
دروغ نگفته بود اما همه چیز را هم نگفته بود. گرچه خودش هم علتش را نمی دانست و نمی توانست بیشتر توضیح دهد. فریبرز به تکان دادن سرش اکتفا کرده بود و در فکر فرو رفته بود. دیگر تا رسیدن کانون همسریابی شیراز چیزی نگفت. امروز زود آمده بود تا قبل از دریا آنجا باشد و موفق هم شده بود. درها را باز کرد و وارد دفتر شد. مشغول مرتب کردن ورقه های امتحانی بود که صدای گوشی اش بلند شد. رها بود که کوتاه نوشته بود: امروز نمیام کانون همسریابی تبریز متعجب به پیام دو کلمه ای او نگاه کرد و ابرو باال انداخت. رها اصوال با ارسال پیام بلند که دلیل نیامدنش را هم ذکر می کرد و یا زنگ زدن نیامدنش را اطالع می داد همچنان در فکر بود که دریا وارد شد. گوشی را قفل کرد و آن را درون جیب اش خزاند تا سر فرصت احوال رها را بگیرد. بیشتر نگران حالش شده بود. مثل قبل صمیمانه با دریا، احوال پرسی کرد. دریا هم صحبتی از روز قبل به میان نیاورده بود. امروز فقط او، دریا و تیرداد بودند. کرد که تعداد دانش اموزان پسر از دخترها کمتر بود و گرنه امروز به مشکل بر می خوردند. تیرداد آمد و امتحان برگزار شد. بعد از امتحان، به تیرداد و دریا خسته نباشیدی گفت. با بستن درها بیرون رفتند. دریا که امروز با تیرداد هم مسیر بودند با ماشین تیرداد رفتند و کانون همسریابی تبریز در برابر اصرار تیرداد مبنی بر رساندنش به خانه، ایستاد و گفت با تاکسی راحت تر است.
تاکسی گرفت. به محض نشستن در ماشین، به یاد رها افتاد. گوشی اش را درآورد و شماره او را گرفت. بن ا به عادت همیشه اش که گوشی را