ذکر صیغه عقد موقت به زبان عربی است و باید با نیت خاص و رعایت اصول شرعی انجام شود. در ازدواج موقت، مانند ازدواج دائم، عقد با خواندن صیغه‌ای خاص انجام می‌گیرد. در اینجا صیغه عقد موقت برای زن و مرد آورده شده است:
-
زن می‌گوید:
- «زَوَّجْتُکَ نَفْسِی فِی الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَی الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ»
- ترجمه: "من خود را به ازدواج تو در مدت معلوم و با مهریه معلوم درآوردم."
-
مرد می‌گوید:
- «قَبِلْتُ»
- ترجمه: "پذیرفتم."
در این صیغه، مدت زمان عقد و مقدار مهریه باید از قبل به‌صورت دقیق مشخص شده باشد. همچنین، این صیغه باید با رضایت کامل هر دو طرف انجام شود.
اگر صیغه توسط وکیل زن و مرد خوانده شود، وکیل زن می‌گوید:
- «زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتی مُوَکِّلَکَ فِی الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَی الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ»
و وکیل مرد پاسخ می‌دهد: - «قَبِلْتُ لِمُوَکِّلِی».
شرط صحت این عقد، تعیین دقیق مدت و مهریه و رضایت طرفین است.
در ادامه باید به چند نکته مهم درباره صیغه عقد موقت و شرایط صحت آن اشاره کنیم:
شرایط صحت ذکر صیغه عقد موقت:
-
تعیین مدت: یکی از مهم‌ترین شرایط عقد موقت، تعیین دقیق مدت زمان ازدواج است. این مدت می‌تواند از چند دقیقه تا چندین سال باشد. اگر مدت در عقد مشخص نشود یا به اشتباه ذکر شود، عقد باطل است و به‌عنوان عقد دائم در نظر گرفته نمی‌شود.
-
تعیین مهریه: مهریه نیز باید به‌طور دقیق و مشخص قبل از خواندن صیغه تعیین شود. اگر مهریه تعیین نشود، عقد موقت باطل است. مهریه می‌تواند به‌صورت نقدی، ملک یا هر نوع مال دیگر باشد که طرفین بر آن توافق دارند.
-
رضایت طرفین: رضایت کامل زن و مرد شرط اساسی برای صحت عقد موقت است. هیچ‌یک از طرفین نباید تحت اجبار یا اکراه باشند. در واقع، عقد موقت بدون رضایت یکی از طرفین فاقد اعتبار است.
-
اهلیت شرعی طرفین: زن و مرد باید از نظر شرعی و قانونی صلاحیت و شرایط لازم برای عقد موقت را داشته باشند. مثلاً زن نباید در عقد دائم فرد دیگری باشد و باید عده‌ی شرعی از ازدواج قبلی‌اش گذشته باشد.
-
عدم محدودیت‌های شرعی: در برخی موارد خاص مانند زنانی که در حال عده هستند یا ازدواج با زنانی که به‌طور شرعی برای مرد حرام هستند (مانند محارم)، عقد موقت معتبر نخواهد بود.
عده در ذکر صیغه عقد موقت:
یکی از مسائل مهم پس از پایان مدت عقد موقت، عده است. عده در ازدواج موقت به این معناست که زن باید بعد از اتمام عقد، مدت زمان مشخصی (عده) صبر کند و در این مدت نمی‌تواند با شخص دیگری ازدواج کند. مدت عده در عقد موقت، اگر رابطه زناشویی بین زن و مرد برقرار شده باشد، به مدت دو دوره عادت ماهانه یا در صورت عدم عادت ماهانه چهل و پنج روز است. اگر در عقد موقت رابطه زناشویی برقرار نشده باشد، زن نیازی به نگه داشتن عده ندارد.
فسخ عقد موقت:
برخلاف عقد دائم که نیاز به طلاق رسمی دارد، عقد موقت به‌طور خودکار پس از پایان مدت زمان مقرر خاتمه می‌یابد. اما اگر دو طرف بخواهند پیش از پایان مدت زمان مقرر، عقد را پایان دهند، مرد می‌تواند باقی‌مانده مدت را به زن ببخشد. در این صورت، عقد موقت پایان می‌یابد و نیازی به طلاق یا دیگر مراسم رسمی نیست.
تمدید ذکر صیغه عقد موقت:
پس از پایان مدت عقد موقت، اگر طرفین بخواهند همچنان به رابطه زناشویی خود ادامه دهند، باید مجدداً عقد موقت جدیدی با تعیین مهریه و مدت جدید خوانده شود. تمدید عقد موقت قبلی بدون خواندن صیغه جدید معتبر نیست و باید تمامی شرایط از ابتدا رعایت شود.
تفاوت‌های عقد موقت و دائم:
- در عقد موقت، تعیین مدت الزامی است، در حالی که در عقد دائم مدت وجود ندارد.
- در عقد موقت، نفقه (هزینه زندگی زن) بر عهده مرد نیست، مگر اینکه در ضمن عقد به توافق برسند.
- در عقد موقت، ارث‌بردن زن و مرد از یکدیگر برقرار نیست، مگر اینکه در ضمن عقد به‌طور خاص به آن اشاره شود.
- زن و مرد پس از پایان مدت عقد موقت نیازی به طلاق ندارند، در حالی که در عقد دائم برای جدایی نیاز به طلاق رسمی است.
این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از صیغه عقد موقت و شرایط و احکام آن داشته باشید.