شرایط زن صیغه‌ای (موقت) بر اساس قوانین ایران، شامل مجموعه‌ای از شرایط و الزامات است که باید رعایت شود. زیر به مهم‌ترین شرایط اشاره می‌شود:
1. اهلیت و رضایت
- اهلیت: زن باید به سن بلوغ رسیده و دارای اهلیت قانونی باشد. به عبارت دیگر، باید عاقل و بالغ باشد تا بتواند به صورت شرعی و قانونی وارد عقد موقت شود.
- رضایت: رضایت کامل و آگاهانه زن برای عقد موقت ضروری است. این عقد نباید تحت اجبار یا فشار صورت گیرد.
2. عده نگه داشتن شرایط زن صیغه ایی
- زن پس از پایان یک عقد موقت یا دائم، باید مدت معینی را به عنوان عده نگه دارد (مدتی که زن باید صبر کند تا مطمئن شود باردار نیست) قبل از اینکه بتواند دوباره صیغه موقت یا دائم دیگری را قبول کند. مدت زمان عده در صیغه موقت معمولاً دو دوره حیض (پریود) است، اما اگر زن باردار باشد، عده تا زمان زایمان ادامه دارد.
3. تعیین مهریه
- مهریه: یکی از مهم‌ترین شروط عقد موقت تعیین مهریه است. مهریه باید مشخص و مورد توافق طرفین قرار گیرد و نمی‌تواند مبهم باشد. این مهریه می‌تواند مالی، یا حتی نمادین باشد.
4. تعیین مدت زمان عقد شرایط زن صیغه ایی
- مدت زمان عقد: در عقد موقت، باید مدت زمان ازدواج به‌طور دقیق و مشخص تعیین شود. این مدت می‌تواند از چند دقیقه تا چند سال متغیر باشد و به توافق طرفین بستگی دارد.
5. عدم تعارض با عقد دائم
- زن صیغه‌ای نباید در زمان عقد موقت، همسر دائم یا در عقد موقت دیگری باشد. این مسئله به عنوان یکی از شروط مهم در صحت عقد موقت مطرح است.
6. مشروعیت و عدم محرمیت شرایط زن صیغه ایی
- زن و مرد باید از نظر شرعی و قانونی برای عقد موقت محرم نباشند. در برخی موارد، زن و مرد به دلیل روابط خویشاوندی یا رضاعی (شیردهی) به یکدیگر محرم هستند و نمی‌توانند با هم ازدواج کنند.
7. حفظ حریم خصوصی و احترام متقابل
- در طول مدت عقد موقت، هر دو طرف باید به حفظ حریم خصوصی و احترام متقابل پایبند باشند. رعایت این موضوع نه تنها از نظر شرعی بلکه از دیدگاه اجتماعی نیز بسیار مهم است.
8. ثبت رسمی در صورت تمایل شرایط زن صیغه ایی
- اگرچه عقد موقت نیازی به ثبت رسمی ندارد، اما در برخی موارد به دلیل مسائل حقوقی و اجتماعی، ثبت این عقد در دفاتر رسمی ازدواج توصیه می‌شود. ثبت عقد موقت می‌تواند به حفظ حقوق زن و همچنین تسهیل در پیگیری مسائل حقوقی در صورت نیاز کمک کند.
نتیجه‌گیری
عقد موقت یا صیغه، با رعایت شرایط و الزامات شرعی و قانونی، می‌تواند به عنوان یک راه‌حل مشروع و معتبر در برخی شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرد. اما ضروری است که افراد با آگاهی کامل و رعایت حقوق و تعهدات خود، وارد این نوع ازدواج شوند تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.