متعه کردن، یا همان ازدواج موقت، یکی از انواع ازدواج در فقه اسلامی است که بیشتر در مذهب شیعه رایج است. در این نوع ازدواج، زن و مرد برای مدت معینی به عقد یکدیگر در می‌آیند. متعه کردن دارای مراحل و شرایط خاصی است که باید رعایت شود.
مراحل و شرایط متعه کردن:
-
تعیین مدت و مهریه:
- مدت زمان: برای متعه کردن، ابتدا باید مدت زمان ازدواج موقت به صورت دقیق مشخص شود. این مدت می‌تواند کوتاه یا بلند باشد، مثلاً چند ساعت، چند روز، یا حتی چند سال.
- مهریه: مهریه نیز باید پیش از متعه کردن مشخص شود و به توافق طرفین برسد. مهریه می‌تواند پول، طلا، یا هر چیز باارزش دیگری باشد.
-
نیت و رضایت:
- در متعه کردن، نیت و رضایت هر دو طرف الزامی است. باید هر دو طرف با آگاهی و رضایت کامل وارد این ازدواج شوند.
-
خواندن صیغه به زبان عربی:
- برای متعه کردن، زن می‌گوید: «زَوَّجْتُكَ نَفْسي فِي المُدَّةِ المَعْلُومَةِ عَلى المَهْرِ المَعْلُوم» (یعنی: خودم را به ازدواج تو درآوردم برای مدت معین با مهریه معین).
- مرد پاسخ می‌دهد: «قَبِلْتُ» (یعنی: قبول کردم).
اگر طرفین به زبان عربی مسلط نباشند، می‌توانند معانی این جملات را به زبان فارسی بگویند یا از فرد دیگری بخواهند که صیغه را به نمایندگی از آنها بخواند.
-
شرایط زن:
- عده: در متعه کردن، اگر زن قبلاً ازدواج کرده باشد، باید پس از پایان ازدواج قبلی، مدت عده را نگه دارد. این عده برای ازدواج موقت سه دوره عادت ماهیانه است، مگر اینکه زن باکره یا یائسه باشد.
-
پایان مدت و عده:
- پس از پایان مدت تعیین‌شده در متعه کردن، ازدواج خودبه‌خود پایان می‌یابد و زن باید عده نگه دارد، به شرطی که در طول مدت ازدواج رابطه زناشویی داشته باشند.
نکات مهم در متعه کردن:
- ثبت رسمی: متعه کردن معمولاً به‌طور رسمی ثبت نمی‌شود، اما اگر طرفین بخواهند، می‌توانند آن را در دفاتر رسمی ثبت کنند.
- حقوق و تعهدات: در متعه کردن، تعهدات و حقوق نسبت به ازدواج دائم محدودتر است. ارث‌بری بین زن و مرد وجود ندارد و نفقه نیز الزاماً بر عهده مرد نیست مگر اینکه توافق خاصی صورت گرفته باشد.
متعه کردن به عنوان یک نوع ازدواج موقت در فقه شیعه مشروعیت دارد و با رعایت شرایط و احکام آن میتوان از این روش برای ازدواج موقت استفاده کرد.